PART TEN

Może to było dziwne, ale w tej chwili po prostu nie myślałem. Trochę alkoholu i emocje zrobiły swoje, ale chciałem jakoś ustrzec Lou od najgorszego. Przyjechał wręcz ekspresowo. Ledwo mnie zobaczył a już pytał się 'Co się stało?'. Zaprowadziłem go do mojego pokoju i postanowiłem mu wszystko wytłumaczyć.

- Louis, ja widziałem jak całowałeś tą laskę w barze...
- No i co z tego?
- To z tego, że mój z moim byłym było tak samo.
- Byłym? Czyli, że ty jesteś...
- Bi, ale mniejsza z tym... Jak już wspomniałem zobaczyłem go kiedyś jak całuje się z laską. 8 dni później zginał. Nikt nie wie dlaczego. Po prostu usnął i już się nie obudził. Tak samo było z Grace i Elizabeth. IDENTYCZNIE. Boję się, że to samo może napotkać ciebie. Wiesz co łączy cię z tymi ludźmi? - spytałem chwytając go za dłoń – Kochałem ich tak mocno jak ciebie.

Louis odsunął rękę i spojrzał na mnie niedowierzającymi oczami, w których czaiły się łzy.

- A-ale d-dlaczego się t-tak dzieje? - spytał jąkając się
- Nie mam pojęcia – odparłem bezradnie – Ale wiem jedno, oni nigdy mnie nie kochali – powiedziałem wskazując na pudełko ze zdjęciami.
- Skąd to wiesz? - spytał przeglądając fotografie
- Ich przyjaciele mi mówili...
- Harry, czy ty sądzisz, że ja... Że mnie również spotka taki los?
- Być może – powiedziałem zupełnie spokojnie – Muszę wiedzieć. Co do mnie czujesz..

Jesteś bezpośredni, Harry. Baardzo bezpośredni.

~Loueh.

Wdech, wydech, wdech, wydech.... Kurwa, Tomlinson, to nie działa. Że niby zostało mi 8 dni życia? Z matematycznego punktu widzenia, 7 dni.

Ale co ja mam teraz mu powiedzieć? Owszem, bardzo, ale to bardzo go lubię. Ale, żeby coś głębszego? Jednak przypomniałem sobie o czymś.

- Harry, ja...
- Nic do mnie nie czujesz? - uprzedził mnie
- Nie, to nie tak.
- A jak?
- Nie wiem, jak to jest kochać chłopaka. Nie czuję tego uczucia, które towarzyszy mi, kiedy jestem z kobiet... - nie dokończyłem.

Harry przylgnął do moich warg. Całował mnie bardzo delikatnie i czule. Nie sprzeciwiłem się. W ten sposób chciałem sprawdzić, czy coś do niego czuję. Otworzyłem delikatnie oko i zauważyłem łzę spływającą po policzku Harrego. Otarłem spływającą powoli łzę. Styles oderwał się od moich ust.

- Lou, ja nie chcę cię stracić. Nie przeżyłbym tego drugi raz... - powiedział, wycierając coraz to nowe łzy.
- Harry, nie płacz. Proszę – powiedziałem i pocałowałem go namiętnie – Kocham Cię

W oczach Harrego iskrzyło się. Nadzieja wymalowała się na jego mokrej od łez twarzy.

Zrobiłem coś strasznego. Okłamałem go. Powiedziałem mu, że go Kocham, a tak nie jest. Jesteś idiotą, Louis. Ale jak miałem uchronić się od śmierci? No jak?

- Może chodź pojedziemy do mnie? - spytałem

Harry przytaknął i oboje ruszyliśmy w drogę.

Na miejscu byliśmy w mniej niż pół godziny. Przed blokiem jednak spotkałem Modesta.

- Kogo moje oczy widzą? Louis! Kopę lat! A to kto? - spytał Cowell
- Nie mam nastroju, Modest... - machnąłem ręką zrezygnowany
- Harry Styles, miło poznać – usłyszałem za plecami.
Harry, idioto, co ty wyprawiasz??
- Modest Cowell. Jesteś przyjacielem Louisa?
- Harry, chodź już – nalegałem, zanim dojdzie do tragedii
- Jestem jego chłopakiem – uśmiechnął się szeroko Hazz

JA PIERDOLE. HARRY, COŚ TY NAROBIŁ?? JESTEŚ IDOTĄ. PRZEZ CIEBIE NIE BĘDĘ MIAŁ ŻYCIA...

- Chłopakiem? - powiedział przez śmiech Modest

O dziwo Harry również zaczął się śmiać

- Nabrałeś się! Nie no, jestem jego kolegą – odparł Styles

Uff... Ale i tak masz przejebane stary.

- Możemy już iść? - pośpieszałem go

Harry wzdychnął ciężko i pokierował się za mną. Kiedy byliśmy już w mieszkaniu dostał porządny opieprz ode mnie. Nie brał tego na poważnie.

Postanowiłem przyszykować nam coś do jedzenia. Harry za ten czas zwiedzał jego mieszkanie.

- Louis?! - usłyszał nawoływanie z sypialni
- Tak? - powiedziałem wchodząc do pokoju
- Skąd to masz? - spytał pokazując mi smocze oko, które dostałem od Jacka
- Od mojego ucznia. Dał mi kiedyś i powiedział, że to daje szczęście.
- Ja pierdole... - Hazz usiadł załamany na łóżku – Czy możesz skontaktować się z jego rodzicami? - spytał
- Harry? O co ci chodzi? - zmartwiłem się

Jeju, nareszcie napisałam ^^

Wiecie, co? Nawet mi się podoba ;p

Jeśli są jakieś błędy, przepraszam. Śpieszyłam się.

No to tyle mam wam do przekazania.

PS – Zapraszam na mój drugi blog http://niewidzialna-milosc.blogspot.com/

3 komentarze = Następny rozdział