PART ELEVEN

- Najpierw zadzwoń do rodziny tego Jack'a i spytaj czy on żyje...

Zaniepokoiłem się nieco. Byłem zaniepokojony.... O co mu, kurwa chodzi?

Posłusznie chwyciłem za telefon i wybrałem numer do pana Franklina.

Jeden sygnał – nic

Drugi sygnał – nic

Trzeci sygnał – nic

Czwarty sygnał – poczta głosowa

- Nie odbiera – oznajmiłem
- To może zadzwoń do jego mamy – nalegał Harry przeczesując, ze zdenerwowaniem włosy

Jeden sygnał – nic

Drugi sygnał – nic

Trzeci syganał

- Słucham – usłyszałem zapłakany głos w słuchawce
- Dzień Dobry pani Franklin. Czy coś się stało? - zmartwiłem się nieco
- Louis?
- Tak.
- Jack... On... Nie żyje... - rozpłakała mi się wprost do głośnika
- Ale, ale jak to?
- Żaden lekarz nie jest w stanie określić przyczyny zgonu. Poszedł spać dokładnie o 20.01 i już się nie obudził...

Zamarłem. Jeszcze kilka dni temu uczyłem tego chłopca śpiewu. To dzięki niemu poznałem Harrego. To on dał mi ten wisior...

- Przepraszam panią, ale muszę się rozłączyć – zapatrzony w ścianę, wcisnąłem czerwony przycisk i z lekkim niepokojem spojrzałem na Harrego – On nie żyje
- Mogłem się tego spodziewać... - odparł z kpiną w głosie – To całe ''oko smoka'' jest zabójcą.
- Jak to? - skrzywiłem się
- Oddał ci je, prawda? Czyli Jack już nie był w posiadaniu tego wisiora. A co za tym idzie zginął.
- Harry, ale ja nadal nie mogę pojąć DLACZEGO?
- To – wskazał na wisior – Wykonałem ja będąc jeszcze dzieckiem. Wtedy zrobiony był tylko z pomalowanego kamienia. Któregoś wieczora wraz z kolegami odprawialiśmy czary, tak dla zabawy. Nic specjalnego się wtedy nie stało. Dopiero nazajutrz zastałem ich martwych, a kamień zmienił się w taki oto wisior... Bałem się. Wyrzuciłem oko do morza. Jak widać popłynął aż do Chin...
- Czyli ty jesteś przeklęty?!
- Na to wychodzi... Ale teraz słuchaj uważnie – chwycił mnie za ramię – Pod żadnym pozorem nie oddawaj nikomu tego wisiora. NIKOMU.
- A czy przypadkiem w tym wisiorze nie siedzi to coś co zabija?
- Owszem. Siedzi. Ale puki masz je we władaniu, nic nie może ci zrobić.
- Dobrze Harreh. - wymusiłem uśmiech na swojej ponurej twarzy
- Kocham Cię Lou
- Ja ciebie też Hazz – przytuliłem go mocno

Powiem wam tak....

Ten blog to totalna klapa...

Nie ma to jak zmieniać scenariusz w trakcie pisania cnie??

Muszę go usunąć tylko powiedzcie mi, szczerze jak tylko możecie:

Mam pisać od nowa, tą samą historię? Czy wgl już nie pisać?

Mi ogólnie historia, baaaardzo się podoba, ale ja zawsze coś spierdolę, więc ;cc

I to już postanowione. Nie ma odwrotu.

Jeśli naprawdę chcecie, napiszę tą historię od nowa, tak jak powinno być.

Dobra, nie zamęczam c;